امروز بچه های مدرسه ی ما به عنوان بچه های شاهد جلودار تظاهرات سیزده ابن بودندومن هم مسیول ساماندهی دانش اموزان .وقتی به مصلی رسیدیم همه ی مسیولین شهر حاضر بودند .قرار بود من هم سخنرانی داشته باشم. بعد از تلاوت قران و سرود جمهوری اسلامی ایران به مکان سخنرانی رفتم وبه خواست خدا ان قدر کوبنده متن را خواندم که توجه حاضرین در مصلی جلب شد .بعد از پایان سخنرانی داشتم از جایگاه پایین می امدم که یکی از مسیولین عالی رتبه سپاه ویکی از مجریان تلویزیون یزد به تشویق من امدند وگفتند:عالی بود. واین کلام خستگی واضطراب این سخنرانی را از تنم بیرون کرد .همینطور ناراحتی ام را از بابت گم شدن کفش هایم!بله واقعا عالی بود.